булшины цэцэг

Төгөлд ургах булшины цэцэг
 Төөрөлдөн гүйлдэх бидний сүнс
Зүрхний хэмнэлээр өөрчлөгдөх гунигт хорвоо
Зөндөөн удаан намайг зовоов
Хагдран унах цэцэгсийн дохиур 
Хаалганы цаана нуугдах нууцхан хүслэнд минь
Үхэл, хагацал, зовиур, шаналал бүгдийг
Үүрд надаас үлдээлгүй сорооч
 Тэнгисийн эрэгт тамлагдах хад шиг
 Тэнэг болтлоо  би зовж байна.
Хамгийн сайн найз минь хүн сүрэгт уравлаа.
Хаачхаа мэдэхгүй тэднийг өрөвдөөд
Халаасандах ганц гэрлээ тэдэнд өглөө.
Ай хөөрхий хүн сүрэг минь ...
Харуусал бухимдал минь надад таалагдах тэр мөчид
Хавраас өвөлд, цаснаас бороонд дуулдахаар
Хайр,  эрх чөлөө гунигт амьдрал миньгэж хашхираад
Хүн төрөлхтний хүсээгүй хүүхэд би болном.
Төгөлд ургах булшины цэцэг
 Төөрөлдөн гүйлдэх бидний сүнс